پنجره را باز مي کنم :
آسمان، آبي
چند لکه ابر
کوه هايي که از پس انبوه درختان برف هايشان را به نمايش مي گذارند
چندين ساختمان
و...
اين است قاب پنجره روزهاي کسالت بارم.
آسمان، آبي
چند لکه ابر
کوه هايي که از پس انبوه درختان برف هايشان را به نمايش مي گذارند
چندين ساختمان
و...
اين است قاب پنجره روزهاي کسالت بارم.
۱ نظر:
هر روز تکراریست...
صبح هم ماجرای ساده ایست،
گنجشک ها بیخودی شلوغش می کنند...!
ارسال یک نظر