- عاشقانه پاییزی

این دفتر شعر قدیمی را گاه بگاه که ورق می زنم خاطراتی به یادم می آورد ؛ تلخ و شیرین. این چند کلمه را صبح 78/7/5 در راهروی دانشکده نوشتم:

حرف بسیار است،به خاطر تو ننوشتم.
پس این سکوتم را نشانه آرامشم مدان
                                           -که درونم آتشی بر پاست-
حالا
اگر از آن شعله های سوزانت اندک شرری باقیست
کاغذی بردار
                 و دوباره
نشانی آن ایستگاه نامعلوم رویایی را
                                               برایم بنویس.
قول میدهم اینبار؛
سکوت را در خانه بگذارم.

قول میدهم اینبار؛
آهنگ "شب" "اِبی"  را
                       تا انتها برایت بخوانم
و تو
"دو پنجره" را
در گوشم زمزمه کنی.