ساعتی پیش سال نود تحویل شد.اولین چیزی که با شنیدن نود توی ذهن هر کسی متبادر میشه این ذهنیته که آخرین لحظه ست. آخرین فرصته.همیشه عادت کردیم کارهای دیر هنگام را به دقیقه نود تشبیه کنیم.
حالا این سال ِ نود بودن ، آخرین سال بودن ، آخرین فرصت برای چه کسی و برای چه کاری ست خدا میداند.زنگ ها که دیر زمانیست برای خیلی ها به صدا در آمده.گویا فرصت ، مدتهاست به پایان رسیده و همه منتظر به صدا در آمدن سوت پایانیم. از حالا هم که با گذشت هر ثانیه و دقیقه داریم از دقایق نود کم میکنیم.مصرف می کنیم. پس بهوش باشیم و به گوش.نود که به پایان برسد به قول معلم ها ؛ برگه ها بالا...
پ.ن : چند روزیه بلاگر هم فیلتر شده و نمیتونم به راحتی نظرات رو چک کنم یا پست جدید بذارم.تازه فهمیدم که چقدر به این وبلاگ وابسته م. چقدر آرامش میگیرم.هرچقدر هم که فکر میکنم نمی فهمم این محدودیت چطوری میتونه باعث تحکیم نظام بشه!
حالا این سال ِ نود بودن ، آخرین سال بودن ، آخرین فرصت برای چه کسی و برای چه کاری ست خدا میداند.زنگ ها که دیر زمانیست برای خیلی ها به صدا در آمده.گویا فرصت ، مدتهاست به پایان رسیده و همه منتظر به صدا در آمدن سوت پایانیم. از حالا هم که با گذشت هر ثانیه و دقیقه داریم از دقایق نود کم میکنیم.مصرف می کنیم. پس بهوش باشیم و به گوش.نود که به پایان برسد به قول معلم ها ؛ برگه ها بالا...
پ.ن : چند روزیه بلاگر هم فیلتر شده و نمیتونم به راحتی نظرات رو چک کنم یا پست جدید بذارم.تازه فهمیدم که چقدر به این وبلاگ وابسته م. چقدر آرامش میگیرم.هرچقدر هم که فکر میکنم نمی فهمم این محدودیت چطوری میتونه باعث تحکیم نظام بشه!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر