۱۳۹۱ شهریور ۱, چهارشنبه

- هشدار

نميدونم چرا همه ميگن شهريوري ها آدماي خاصي ان. ما كه الان يك عمريه شهريوري هستيم و خيلي هم عاميم! امروز اول شهريوره و روز مثل روزهاي ديگه؛گند و مزخرف. و تا اين ساعت كه بيش از سه-چهارم روز گذشته هيچ اتفاقي نيوفتاده. بله هيچ اتفاقي. نه خوب . نه بد. نه كسي تو اعصابم ريده و نه كسي زنگ زده بگه بليطت برده . واسه همين ميگم يك روز گند و مزخرف مثل بقيه روزهاي خوب خدا !!!
اصلن من حس ميكنم يك جورايي خلقت هم توي همين ماه شروع شده. حتمن ميگين: چرت نگو ! عرض ميكنم خدمتتون.اگه حضرت باري تعالا مثلن توي يك ماه ديگه اي خلقت رو شروع كرده باشه به بن بست ميرسيد.ميپرسيد چطوري؟ صبر داشته باشيد تا بگم.
فرض ميكنيم در يكي از روزهاي بهار ميخواست خلقت شروع بشه. محاله. چرا؟ چون اول خلقت كه دنياي به اين گل و گشادي رو سر 6 روز بخوان سر هم بندي بكنن چنان خر تو خريه و يك طرف آتيش خورشيد و يك طرف توفان هاي كهكشاني بر پا بوده كه شباهتي به فصل بهار نداره. به دليل گرماي زياد فعل و انفعالات هسته اي كه ناشي از همون سر همبندي 6 روزه ست فصل زمستون  و پاييز هم نمي تونسته باشه. پس ميرسيم به فصل تابستون. خب حتمن توي دلتون ميگيد تابستون كه سه ماهه. از كجا كه اين 6 روز توي تير يا مرداد شروع نشده؟ اگه عجله نكنيد عرض ميكنم. تيرماه با اون بادهاي ملايم بادبادك هوا كن كه نمي تونه كهكشان و منظومه و اين خاك بر سري ها بكنه. مرداد هم كه كلن ماه بدون باد و گرم ساله كه بقول جنوبي ها خرما پزونه و رس آدمو مي كشه. ميرسيم به همين شهريور.
گرماش نتنها با تير و مرداد برابري ميكنه - بلكه سرتر هم هست. يك آن هم ميبيني باد ميزنه و همه چي رو زير و رو ميكنه و خلاصه نميشه راه بكارش برد. ماه خشك شدن و باد دادن خرمنه. ماه شبهاي خنك و روزهاي گرم. ماه انگور. ماه پايان فرصت ها. ماه تلخي وشيريني. خلاصه عجيب ماهيه. ( ماهم وقت گير آورديم واسه به دنيا اومدن!)
اصلن يك سوال:( بقول فقها؛ مسئله تـــُـن !!) يك اتفاق خوب ( بجز تولد اين حقير!) نام ببريد كه در اين ماه رخ داده باشه؟ نيست. به مغز پوكتون فشار نياريد. خيلي خيلي كه فكر بكنيد و بخوايد به ياد بياريد ياد واقعه يازدهم سپتامبر ميوفتيد. بله. دوتا برج به اون عظمت توي همين ماه به فاك فنا رفت و دود شد رفت هوا.انگار نه انگار كه از اول بوده. بله آقا جان. بترسيد از شهريوري ها. بترسيد...

۱۳۹۱ مرداد ۲۸, شنبه

- مارگون

ديروز يعني آخرين جمعه ماه مبارك رمضان و مصادف با روز جهاني قدس ماهم همپاي خيل عظيمي از هموطنان عزيز و در راستاي عمل به رهنمودهاي امام و رهبري(!) راهي آبشار مارگون شديم و چه  حالي داد!!! و تو چه مي داني مارگون كجاست.(من بهت ميگم: 123كيلومتر از شيراز به سمت ياسوج)
خلاصه آبشار بزرگ و قشنگي بود. اونقدر بزرگ كه هرچي زور زدم از دريچه كوچك لنز دوربين نشد به تصوير بكشم و بناچار هيچ عكسي ازش آپلود نميكنم تا خودتون زحمت بكشيد و بريد و از نزديك ببينيد و خيس بشيد. و اما چند توصيه:
1- جاده كوهستانيه با شيب و گردنه هاي تند و با هر لگني نميشه رفت.(هرچند ملت با هر لگني اومده بودند)
2- از وضعيت ترمزهاي ماشينتون مطمئن باشيد وگرنه خون تون گردن خودتون( به عبارتي كون لقتون)
3- گول فاصله رو نخوريد. درسته كه 123 كيلومتره ولي شيرين بيش از دوساعت توي راهيد.( پس صبح زود حركت كنيد و مثل ما تا لنگ ظهر نگيريد بخوابيد چون جاي پارك عمرن گيرتون بياد)
4-لباس اضافه مخصوصن براي بچه ها ببريد.
5- چتر نبريد!(اگه از خيس شدن خوشتون نمياد مگه مرض داريد بريد زير آبشار 20متري!!!)
6- بسه ديگه مگه ميخوايد سفر قندهار بريد اينهمه توصيه ايمني ميخونيد. پاشيد بريد دنبال كار و زندگيتون !

۱۳۹۱ مرداد ۲۳, دوشنبه

- مرثيه اي براي كودكان آذري

آنگاه كه سقف پناه شبهاي تارت نيست
آنگاه كه ديوار تكيه گاهت نيست
آنگاه كه زمين قرارگاهت نيست
آري، زلزله ديري نمي پايد
و
 پس از آن چيزي نمي پايد
و تو
اكنون بي كس و تنها
در ميان ويرانه اي" آشنا"
به دنبال" آشنايي" - زنده - مي گردي
و اميد
و اميد
...

پ.ن: عنوان في الداهه پست قبلي مايه نوشتن اين پست شد

۱۳۹۱ مرداد ۲۲, یکشنبه

- آنگاه كه سقف ، پناه شبهاي تار نيست


                                                                                                
                                                                                                
                                                                                                
                                                                                               
                                                                                                
                                                                                               
                                                                                                
                                                                                               
                                                                                                
                                                                                               

پ.ن : به نشانه ي همدردي با زلزله زدگان آذري