چه بی تفاوتیم ما بیچارگانی که وزنه های بودنمان را که از دست می دهیم ، نمی فهمیم یا اگر کسی برایمان بگوید ارزشش را درک نمی کنیم.بزرگی همچون سیمین دانشور، آنقدر با وقار زندگی کرد که در سایه اش بودیم ولی نمی دیدیمش. در هیاهوی لمپنان بی آبروی عرصه سیاست ، فراموش کرده ایم که ملیت و موجودیت و وزن بودنمان بدون جلال ها و سیمین ها و سهراب ها و شاملوها و... بی وزن می شود و عمق زندگی را از دست می دهیم. زندگی ما در یک صفحه در یک سطح خلاصه می شود و بس.
این روزها دیگر کمتر برای کتاب خواندن وقت داریم و از آن کمتر برای ادیبان و شاعران و هنرمندان راستین.هر چند که حالا سیمین دارد به جلال سلام می کند ولی ما نمیدانیم به کی سلام کنیم...
۱ نظر:
وزن بودنمان ... بی وزن می شود
زیبا بود قاصدک جان
ارسال یک نظر