بخدا
قصد من از این ورود هراسانآشفتن خواب پروانه های باغ تان نبود.
عطر معصومانه همان غنچه زیبا
بی خودم کرد.
حالا هم باشد.
قول میدهم همین جا-کنار همین بوته-
طوری بنشینم
که پرهای مضطرب سنجاقک ها هم
حضورم را احساس نکنند.
اگر بودن من ناقض آبادانی باغتان است,
من می روم
ولی
پاهایم توان رفتن ندارند.
خودمانی بگویم:
اصلن خارج از این کوچه باغها
خورشید نمی تابد.
باران نمی بارد.
پرنده نمی خواند.
درست است که هر باغی باغبان خودش را میخواهد.
درست است که من از باغبانی چیزی نمی دانم.
ولی
کسانی را می شناسم
- که -
به هوای
بوییدن
یک
" گل"
باغبان شدند.
اگر قبولم دارید
بسم الله...
(برای او که... 1378)
۱ نظر:
می خوای دندون نیشت و بکشی؟
D;
ارسال یک نظر