میشد آن روز یکی از ما که بیشمار بودیم بجای ندا می رفتیم. برای آنها که فرقی نداشت. وحشی تر از آن بودند که جان انسان برایشان ارزش داشته باشد. بدون تفکر و تعقل و از سر تقلید شلیک می کردند. کاری که ما عمری یا عقلانیت مان کردیم.به هر حال دوسال گذشت ولی ندا ها زنده تر از آنند که از یاد تاریخ بروند و چه بزرگ انسانهایی هستند اینان که با مرگشان حماسه زندگان را پرشور می کنند و روسیاهی ظالمان را آشکار.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر