۱۳۸۹ تیر ۲۶, شنبه

بارقه امید

آسمان , آبي ست
                   دل ِ من , آبی تر
و سکوتم چنديست
که به آهنگ ِلطيفِ نامت
                           گشته رنگين و قشنگ
اي تو بالا, تو بلند:
                        آشيانت اينجاست
                        آسمانم از توست
و بهارم , به هواي ِ نفس ِ گرم ِ تو گلباران است
                                                         ليک
پيش از آني که غبار ِ رَه را
ببَري از سر  و روي,
                         در اجاق ِ سردم
                                            شعله اي بر پا کن
                                                                                                                  (بهار 78)

۲ نظر:

shabe abi گفت...

گر مذهب مردمان عاقل داری
یک دوست بسنده کن که یک دل داری.

هیچکسعلی گفت...

http://2-215.blogspot.com/
یه سری به اینجا بزن اخوی .
ماروهم آلوده کردی . . .