- مادر بزرگ پر چونه

- حالا که دعواشون شده من وتو رو سَننه. بذار خوب بزنن سرو کله همديگه رو عَني کنن. اصلن بذار اونقدر به هم برينن تا جفتشون يک گپُه گهُ بشَن. بذار ظاهر و باطن شون يکي بشه. مگه شما غير اين مي خواستي ننه؟ ما که ته دلمون راضيه. حکمن کار خداست.از قديم گفتن چوب خدا ,، صدا نداره . وختي اون بخواد چُنون مي زنه که نفهمي از کي  خوردي و کجا بايد در بري. وختي اون بخواد چنون تو کاسه ت ميذاره ننه ، که رَبّ و رُبتو ياد کني.
 از ما که گذشت ولي تو جووني ننه. نذار عمرت مثل ما هدر بره. ما از وختي چش وا کرديم همين چارکلمه خرافه رو به اسم خدا و پيغومبر ورد زبونمون کردن و دلمون خوش بود که عمري مثل قاطر کار کنيم و مثل خر خِفت بکشيم و آخر عمري يک سفر زيارت بريم و تموم خاله شلخته بازي ها رو با آب توبه بشوريم و وخت بر گشتن بشيم حاجيه و مشتي و کبلاي و بيشينيم يک گوشه ورد عربي بوخونيم و منتظر ملک الموت باشيم. زمون ما که کومپولوتر و تلفيزيون نبود که بفهميم دنيا دَسّ کيه؟ کل  دنياي ما از سر گذر دروازه بود تا بازارچه. ننه ؛ اون زمونا يک قرون که ميدادي زمبيلتو پر ميوه و سبزي می کردن که تا برسي خونه از کت و کول مي افتادي.
يادش بخير اون خدا بيامرز وختي اومد خاطرخواهي  من به آقام مي گفت ده تومن و 7 قرون از حجره بازارش جمع کرده و دخترشون- که من باشم- کافيه لب تر کنه تا ملک بغل خونه خان و باغچه زير دست باغ رييس نظميه رو به نومم کنه. کجايي حاجي که ببيني ده تومني که باهاش به آقام فخر مي فروختي از يه عباسي دوره احمد شاهي هم مفت تر شده؟ ننه کدوم مملکتي ديده بودي يا شنيده بودي که پولش ، توی خود مملکتش نباشه. توي ضرب خونه نباشه. ننه مگه غير اينه که پول ما ريال و تومنه؟ اصلن امروز از طرف من وکيل. برو يک ريالي و يک تومني که خير سرمون واحد پوله برام بيار و موشتولوق يک هزاري بسون!
نه ديگه ننه. ما ديگه آدم اين دور و زمون نيستيم. عزراييل يادش رفت مارو به وختش ببره ، حالا هم که ديگه کرايه نمي کنه بياد سر
وختمون. گذاشته خودمون يک زمون که خسته شديم همين جوري گور بگور شيم. آره ننه منو ببين و عبرت بيگير.
همین ستاره خانوم مادر عباس آقا رو مي بيني؟ يک زموني به کونش مي گفت دنبالم نيا بو ميدي. حالا پسرش و نوه هاش قصابي زدن و ميليون ميليون پول از دست مردم مي سّونن. باباي همين عباس يه زير پله تو راسته بازار داشت قد کون خروس. صُب تا صُب يه لاشه بُز دم درش آويزون مي کرد و تا شوم به هر جون کندني بود تيکه و پاره مي کرد و بيخ ريش ملت بند ميکرد. همچي که افتاد و مُرد ، پسرش که کار ديگه اي بلد نبود و از طرفي کسر شأن ش ميشد لاشه خري بکنه افتاد توی دلالي گوشت. اوايل با موتور سه پاچي گوشت پخش مي کرد کم کم وانت خريد و يواش يواش کار و بارش گرفت. اما ستاره خانوم هنوز روش نمي شد بگه عباس کسبش چيه. اشرف خانوم زن عباس آقا هم اولش به هواي دوزار پول  عباس زنش شد. کم کم که عباس کارش گرفت و بیليطش بُرد همَشون شدن خانوم و خانزاده . 

تا قبلش نيگاهشون به دست ما و باقي زناي کوچه بود.توف به ناموست روزگار!دیرو پَیروزا می گفتن نوه ش رفته خواستگاری دختر یکی مثل خودشون. سه هزارتا سکه و کلی ملک و املاک. انگاری خر ریده.نه که فک کنی اینجور آدم کم َن. نه. مخصوصن توی این دور و زمونه هر کی حاضر بشه شرفِشو با پول بفروشه زود مایه دار می شه.مگه همین پارسال نبود اوتوبوس می بردن دهات جوونا رو میاوردن به هوای روزی دیویست هزار تومن مینداختن به جون جوونای مردم؟
ای بابا ننه.حرف خودمونو بزنیم.گور بابای نکبتشون.تو کی میخوای زن بیگیری؟من قد تو بودم ، خان عموتو و با دو  تا عمه هات از سرو کولم بالا می رفتن. تو هنوز دنبال این دخترای بی کس و کار عمرتو هدر میدی؟ ننه اینا بَرا  تو زن ِ زندگی نمیشن. سه تا شون روی هم قاعده یه مرغ گوشت به رونشون نیست.زن باید تنیّت داشته باشه. بتونه بزاد. اینا مستراحم که میرن به زور قرص و دوا میرن. ریدنشون با سلام و صلواته کجا میتونن بچه بزان.از من گفتن. شاید قدیمی باشم و بی سوات ولی این چیزا به سوات و کومپولتر نیست.  

ای ی ی ی ، باز این چونه گرم شد و نفهمیدم چی وِر زدم. چاییم هم که یخ کرد. تو هم انگار خوابت برده ننه. لااقل روتو بنداز می چایی ننه. تو که بچه نیستی. کمر و پهلوت که یخ کرد پسون فردا هزار درد و مرض میگیری . مرد باید پهلوشو بپوشونه. بابا بزرگت تابستون و زمستون شال کمرش ترک نمی شد. حموم به حموم باز میکرد. باقی  مواقع قرص و محکم می بست. ماشالا تا روز آخر هم مثل شیر بالا سر ما بود.یادت بخیر حاجی. یادت بخیر...