۱۳۸۹ تیر ۴, جمعه

خرما

درست است که نخل های نخلستان برازجان خوشه های کالشان را آماده رسیدن کرده اند.اما خرماپزان ِ امسال تنور گرم تری دارد.

۱ نظر:

یه ناشناس شیرازی گفت...

در برهوتِ گستردهء کویر که خورشیدش روزها بر زمین، داغ می زند و سیلی سوزندهء باد بر شبهایش، ماسه ها را چون خاکستر پراکنده و نابود می کند، زندگی درختانی از تیرهء گز و ایستادگی بوته های خار و گَوَن، حکایتِ رنج انسانی ست که باید بر جهنم سوزان تبعیدی اش، پایه های پردیس را پی بریزد...
انسانی که زمین داغ و تفیده کویر را با دستهای پر از پینه و خون می کاود، در عمق چاههای تنگ و تاریک پایین می رود تا به سفره های گسترده و زلال آب می رسد... و چاه پشتِ چاه، تا آب را بر روی این خاکِ ترک خورده و تشنه، جاری سازد...
در مسیر حرکتِ آب، خاک به بار می نشیند، باید از داغ زدن های خورشید، خرما گرفت...
واحه، آب و آبادیست در دل کویر ... واحه ها در ایران، از کویر کاشان تا کویر طبس، دانه هایی سبز و زمردگونه اند، پاشیده و پنهان، در بیابانهایی گسترده...
واحه ها نشانه اند، پر از نشانه اند، پر از رمز، پر از راز، راز شبهای پرستاره... واحه ها نگین سبز زمرد بر حلقه کویرند...