گیرم شاخه های یک ساله ضعیفند و تاب تحمل باری را بر دوش ندارند. گیرم آنها که در بیابانی تک و تنها سیلی باد را تحمل میکنند بهانه ای برای خوابیدن می جویند. تو که در پناه دیواری بودی و از پس سالیان طولانی بار روزگار را چشیده بودی چرا از پای در آمدی. اقاقیا ها عطرافشانان بهارند. امید گرمای بهار زنده نگاهشان میدارد. تو چرا؟
دیشب درختان بسیاری مثل همین اقاقیای کوچه ما از سنگینی بار برف زود هنگام و بر خلاف آیین درختان بر خاک افتادند و مردند.
مردن ایستاده آیین توست ای درخت!
۱ نظر:
برف و سرما به اندازه کافی غم انگیز هست که دیدن درخت تاب نیاورده از سنگینی برف هم اضافه شود .شاید برای همین است که برف را فقط وقتی می بارد دوست دارم نه وقتی که می نشیند.
ارسال یک نظر